همه می دانند که قبل از انتخابات چه غوغایی به پا می شود! حالا فرق نمی کند چه انتخاباتی باشد. ریاست جمهوری ، شورای اسلامی روستاها و شهرها ، شورای دانش آموزی ، مجلس یا … اگر سن شما قد بکشد برگشتی به خاطرات گذشته ای نزدیک همه چیز را برایتان آشکار و عیان خواهد کرد. حتما دیده اید که پوسترها از در و دیوار بالا رفته اند ، سخنرانی ها بی وقفه ادامه دارند و وعده ها بی قانون به طرف اذهان مردم نشانه می روند. گویی کاندیداها حال و هوای انقلاب ۵۷ به سرشان خورده و می خواهند منطقه خودشان یا کشورشان را هر طور که شده آباد کنند. از گذشته نفرت دارند و منکر همه ی کارهای نفر قبلی هستند. ونمی خواهند کارهای نفر قبلی را تکمیل کنند بلکه تا می توانند آن را به زیر کشیده و از نردبان احساسات مردم بالا بروند و همچنان وعده دهند. کار به تبلیغات خیابانی منتهی نمی شود. رای گرفتن بازه ی وسیعی دارد. از هر وسیله ای برای رسیدن به هدف استفاده می کنند. دیدار با ائمه جمعه ، جوانان پر تلاش و و پر انرژی که میدان را تازه شناخته اند شروع می شود. به رای اولیها متوسل می شوند. اینها خاطرات دیروز نه چندان دور است.
اما امروز خیلی چیزها عوض شده است. توجه ها تغییر کرده اند. و اهداف نیز با توجه به عبور کاندیدا از پل صندوق های رای ، طبیعتا تغییر کرده است.
سالهاست جوانان ، مسئولین محلی و تک تک اهالی شهرستان عسلویه از نبود بیمارستان تامین اجتماعی گلایه دارند. مردم عسلویه در محیط بسیار آلوده ای زندگی میکنند. نیازهای آنها را باید به چشم یک لازمه دید. و به خواسته های به حق آنها احترام گذاشت و پیگیر نواقص این هموطنان بود. چراکه آنها هم سهمی در زندگی شرافتمندانه و به دور از مصیبت و بیماری دارند. این داستان قصه ی دور و دراز داشته و تا این لحظه سرانجامش مشخص نشده است! به راستی در این همه ی شلوغ کاری های رسانه های دولتی و هر آنچه به حکومت مربوط است ، که دم از پیشرفت می زنند و گوش داخلی ها را کر کرده اند. خارجی از صدایشان در امان نیستند چرا هیچ پیشرفتی در ساکنین مجاور شرکت هایشان دیده نمی شود؟؟! چرا فقط افزایش تولید و افزایش سود به پارس جنوبی مقتصر می شود؟؟! چرا نفتی ها به خود وقت نمی دهند و بازدیدی از سکوت و صداقت مردم عسلویه داشته باشند؟؟

دوسال از رسیدن نماینده ی کنگان ، جم ، دیر و عسلویه به مجلس می گذرد. هیچکس منکر فعالییت نماینده ها نیست چراکه زندگی در بهارستان سختی های خود را دارد.در این مدت هیچ نماینده ای به خود این وظیفه را یاد آور نشد که مردمی که انتخاب کرده اند و برگه های رایی که خودتان به آنها “حماسه” می گویید مشکلاتی دارند که باید حل شوند.
خواسته های به حق مردم نه آنقدر زیاد است که آنها  را غیر قابل تحقق خواند و نه آنقدر کم هستند که از آنها گذشت.
نماینده مجلس در اولین جلسه ی خود با شوراهای شهرستان عسلویه از پیگیری تبدیل کلینیک ! شهر عسلویه به بیمارستان خبر داده است ! حرفهایی که مسئله را به همان نقطه ی ابتدا بر می گرداند. در این چند سال بین این همه مسئول کسی متوجه این ماجرا نشده بوده؟؟ نماینده ی پیشین مجلس ، بیمارستان تامین اجتماعی را “بیمارستان” می خواند و همه متفق القول بودند و حرفهایی خارج از این حیطه ، همان نقض بدیهی هاست که جایی در محاسبات نداشت. یعنی کسی نمی توانست به بیمارستان بگوید کلینیک چراکه موجب خنده ی دیگران می شد!
نماینده های مردم(شوراهای شهر و روستا) نتوانستند هیچ قولی از مسئولین بگیرند چراکه گمان می رود مردم هیچ یک از قولها را به جدیت نمی گیرند. چندین سال است تجدید تاریخ افتتاح را از مسئولین مختلف می شنوند ولی به نظر می رسد ملت دیگر باور ندارد کسی این بار هم راست بگوید!
آیا بی توجهی به مشکلات مردم عسلویه همچنان ادامه خواهد داشت؟ و آیا جلسه دوم نماینده مجلس زمانی منعقد می شود که چهار سال نمایندگی اش گذشته باشد؟؟

منبع : نایبند