نامه به ریاست جمهوری
نامه ای از یک جوان تحصیل کرده منطقه عسلویه به ریاست محترم جمهورکه موفق به اشتغال در پارس جنوبی نشده اند.
جناب آقای دکتر احمدی نژاد
با سلام و ادب و احترام؛
به پاس زحمات بی دریغ جنابعالی در راستای خدمت صادقانه و خالصانه به کشور و بلند نگه داشتن کلمه حق. این ندای مردمی ازجنوبی ترین نقطه ی ایران زمین، جایی که مشعلها، آسمان آبی منطقه را به توده های سیاه رنگی تبدیل کردند، و لوله های غولپیکر مانند کمربندی دورتا دور آن را احاطه کردند، و تجهیزات عجیبی که حتی اسم آنها را نمی دانیم، و فازهای فراوان که درآمد خالص روزانه آنها مبلغی بالغ بر 4 میلیارد تومان می باشد .
جناب آقای دکتر شما تنها کسی هستید که به حرفهایمان گوش می دهید.
جناب آقای دکتر اشتغال بزرگترین دغدغه فکری جوانان بومی عسلویه است.
جناب آقای دکتر تنها مردم این خطه حافظ و نگهدار این مرزبوم هستند.
جناب آقای دکتر چرا از خوبی مردم خونگرم این منطقه سوء استفاده می شود؟
جناب آقای دکتر تبعیض تا کی؟ چرا نمی خواهید قبول کنید که تبعیض غلیظی بر منطقه حاکم است. مگر مهر خاصی بر پیشانیمان خورده که هر جا برای استخدام و هر دری برای اشتغال می زنیم با مخالفتهای فراوانی برخورد می کنیم.
جناب آقای دکتر شما فکر می کنید با بسته شدن جاده یا خرابکاری در شرکتها می توانیم حقمان بگیریم؟ ولی ما مخالف این مقوله هستیم که حق گرفتنیست، چون ما در کشور اسلامی و عدالت محور زندگی می کنیم که رهبر و رییس جمهور بادرایتی داریم که از پایمال شدن حق دیگران دفاع می کنند، و ما هرگز نمی خواهیم به منافع ملی ضرری وارد شود.
بهانه شده مدرک، بهانه شده سابقه ی شغلی، بهانه شده بومی. تعداد فراوانی هستند که واجد تمام شرایطند ولی متاسفانه جایی برای اشتغال و امرار معاش در شرکتهای مستقر در عسلویه پیدا نمی کنند.
جرم ما چیست؟ که این همه مظلومیت و محرومیت تحمل کنیم. از آب شرب، برق، خیابانها، تمیزی هوا، امکانات آموزشی و . . . تا اشتغال و حقوق و مزایا.
چرا بایستی از منطقه ویژه تنها دود نصیب ما شود، چرا بایستی از منطقه ویژه فقط بیماری دامنگیر ما شود؟ نه خبری از توسعه و نه خبری از عمران.
چرا بایستی در جوار قطب صنعتی جهان باشیم که تقریباً 8 درصد نفت جهان را تأمین می کند، اما کوه عظیمی از محرومیتها و مشکلات باشد؟ ما که خون مان، سلامتی مان، آینده مان برای پیشرفت پروژه های ملی نثار کردیم، که مبادا از کشور همسایه که با کشورمان در میدان پارس جنوبی مشترک است، عقب بمانیم. مایی که همیشه شاهد و ناظر بر اینکه روزانه افتتاح فازها و پروژه های بزرگ یا فروش تن ها محصولات پتروشیمی یا بهره برداری از فازها هستیم ولی تا کنون هیچ وقت شاهد نبودیم که عده ای از جوانان بومی ما مشغول بکار شدند.
چرا بایستی روابط بر ضوابط حاکم باشد آن هم به حساب ماست.
اگر بخواهیم تمام دردها و مشکلاتمان بازگو کنیم بایستی برگه های فراوانی سیاه کنیم. جناب آقای دکتر شما بارها و بارها به منطقه مان مسافرت نمودید و به بهترین اماکن شرکتها رفته اید ولی هیچ وقت در میان مردم حاظر نشدید و حتی از نزدیک زندگی آنها را ندیدید.
لازم بذکر است اگر در یکی از شرکتها مشغول بکار شویم اعظم حقوقمان دریافت نمی کنیم، منجمله ایاب و ذهاب. در صورتی که کارمند عادی مشغول بکار در هر شرکت از مزایای عالی برخوردار می باشد و حتی ایاب و ذهاب هوایی دارد و همچنین در بهترین کمپهای موجود استقرار پیدا می کند.
ما زنده بر آنیم که آرام بگیریم ولی آرامش و اطمینان خاطر کجاست؟
ما اینجا فقط زنده ایم و هیچ وقت طعم زندگی کردن را نچشیدیم.
تنها امید ما شماید
با تقدیم احترام
جوان تحصیل کرده عسلویه
رونوشت:
- امام جمعه محترم استان بوشهر
- جناب آقای دکتر جلالیان نماینده مردم در مجلس