بوي گل و سوسن و ياسمن آيد؛ درچنين روزي امام خميني بعد از سال‌ها تبعيد در عراق، پس از ورود به فرانسه وارد كشور شدند و در بهشت زهرا بر آرمان‌هاي ملت ايران كه چيزي جز آزادي، استقلال و جمهوري اسلامي نبود پاي فشردند. او با پشتيباني ملت برهمه موانع پيروز شد. شاه كه سال‌ها چشمان و دل مادران داغدار را با اشك و آه همراه كرده بود، خود با چشم گريان از كشور گريخت. اين ضايعه آنچنان فشاري بر او وارد آورد كه خیلی زود بيماري سرطان او عود كرد و فرعون ايران را به سزاي اعمال خود رساند.

اما آنچه تومار حكومت پهلوي را در هم پيچيد، 17 شهريور 57 بود كه به زعم برژينسكي، حكومت با تيرباران مردم، خود را با يك انقلاب تمام عيار مواجه كرد.

ولي در تاريخ انقلاب ايران بايد تاريخ 12بهمن يعني امروز را تا 22 بهمن اساسا با ديگر حوادث و رويدادها متمايز كرد. قدرت رهبري كاريزماتيك

امام خميني براي بركناري يك رژيم 50 ساله به اوج خود مي‌رسد. هماهنگي ميان او با مردم در اين دهه نيز جاي بسي شگفتي دارد. انقلاب او را كه مي‌توان به انقلاب ضبط صوت و ديوارنويسي تشبيه كرد؛ انقلابي كه با هماهنگي با ديگر ابزار و نهاد سنتي چون مسجد و روحانيت، ازقدرت بزرگي برخوردار شد. تركيب ابزارهاي جديد با نهادهاي كهن و سنتي در اسلام، نيازمند هوش خلاقانه‌يي براي تركيب و آميزش ميان اسلام هويتي و اسلام انگيزشي است. امام خميني(ره) به خوبي نشان داد كه از عهده اين كار برمي‌آيد.