میراث از ریشه ارث، به هر چیزی اطلاق می شود که از گذشتگان و نیاکان به ما رسیده است، از آب و ملک و خانه و... تا خلق و خوی ومظاهر فیزیکی که از طریق وراثت از نسلی به نسلی می رسد. در ماده یک قانون اساس نامه سازمان میراث فرهنگی کشور، مصوب سال 1364، میراث فرهنگی چنین تعریف شده است: «میراث فرهنگی شامل آثار باقی مانده از گذشتگان است که نشانگر حرکت انسان در طول تاریخ است و با شناسایی آن، زمینه شناخت هویت و خط حرکت فرهنگی میسر می شود و از این طریق زمینه عبرت برای انسان فراهم می آید». به عبارت دیگر، میراث فرهنگی رد پای انسان در طول تاریخ است که حامل پیامی انسانی است.


روز 17 ماه مِی میلادی مطابق با 28 اردیبهشت از سوی سازمان علمی ـ فرهنگی ملل متحد «یونسکو» به عنوان روز جهانی میراث فرهنگی نامیده شده است. نام گذاری چنین روزی از سوی سازمان یونسکو، اهمیت میراث فرهنگی و لزوم توجه بیشتر به ثروت های بزرگ ملّی را گوشزد می کند.

به همین مناسبت به معرفی نقطه ای مهم که از دید همه پنهان مانده است.

در میان دو روستای زبار و صفیه در دهستان نایبند بازمانده شهری است که از چشم کارشناسان و تاریخ نویسان تاریخ جنوب پنهان مانده است.

این شهر که در میان مردم محلی به شهر " دور " DOOR" معروف است اکنون خرابه ای به جا مانده است تاریخ کهن می باشد.

طبق روایات شفاهی این شهر مسکن " کفار " بوده است و این کلمه یعنی کسانی که قبل از اسلام در منطقه ساکن بوده اند .

خرابه های به جا مانده عمران شهری بالا و قصرهای زیاد و مصالح ساختمانی گچ و ساروج و نقش های گچی زیبا را نشان می دهد.

تا سی سال گذشته دیوارها و خانه های این شهر پا برجا بوده ولی با افزایش جمعیت روستای زبار و روستای صفیه مردم اقدام به کندن و تخریب دیوارهای این شهر کرده و از مصالح آن در ساخت بناها و خانه های کنونی استفاده کردند.

به جاست که کارشناسان و باستان شناسان این شهر را مورد کاوش و بررسی قرار دهند چرا که می تواند به عنوان حلقه مفقوده تاریخ سیراف و نایبند معرفی شود و ناگفته های زیادی از دوران گذشته را بازگو نماید.

هم اکنون آثار یک قلعه بزرگ در این منطقه بجا مانده است که نیاز به حفظ و نگهداری و معرفی آن به عنوان نقطه باستانی و میراث فرهنگی می باشد.